ท่านผู้ใหญ่ที่เคารพในวงการพัฒนาชุมชนกรุณาเล่าให้เจ้าหน้าที่พัฒนาชุมชนฟังว่า ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง พยาบาลมักจะมีปัญหากับผู้ปกครองเด็กเพราะว่าเด็กเล็กบางคนกินยายาก ทำให้พยาบาลจะต้องรัดตัวเด็กเล็กให้เด็กอ้าปากเวลารับประทานยาและผู้ปกครองมักจะเห็นและต่อว่าเป็นพยาบาลโหด พยาบาลกลุ่มนี้จึงได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน พยาบาลคนที่ 1 กล่าวว่า เมื่อเด็กเล็กกินยายากฉันจะแอบไปที่หลังตู้เพื่อรัดเด็กให้อ้าปากกินยาไม่ให้ผู้ปกครองเห็น พยาบาลคนที่ 2 บอกว่าแก้ไขง่ายนิดเดียว...เพียงขอเชิญผู้ปกครองมาอุ้มเด็กและให้เขาพยายามให้เด็กอ้าปาก...แล้วเราก็ป้อนยา...ผู้ปกครองมีส่วนร่วมทำให้ไม่เกิดปัญหาใดๆทั้งสิ้น ทุกคนได้แต่มองตากันแล้วก็คิดเหมือนกันว่าวิธีนี้ใช่เลย
พัฒนาการอำเภอได้รับเชิญไปร่วมประชุมคณะกรรมการกองทุนหมู่บ้านหนึ่ง ปรากฏว่าในที่ประชุมได้ถกเถียงถึงผู้ที่จะรับผิดชอบที่มีสมาชิกกองทุนหลายรายไม่ส่งเงินคืนตามสัญญา อจ.ใหญ่ ร.ร.ในหมู่บ้านที่ปรึกษากองทุนได้กล่าวว่า...ผู้ที่จะรับผิดชอบติดตามและดำเนินการให้สมาชิกกองทุนที่กู้เงินไปคืนเเงินคือ...คณะกรรมการกองทุนหมู่บ้านนั้นเอง เพราะเป็นผู้อนุมัติให้สมาชิกกู้ และผู้อนุมัติต้องมีสำนึกว่าให้คนดีกู้ไปลงทุนประกอบอาชีพ ไม่มีประวัติเสียหายในด้านความประพฤติ การเงิน และมีความเป็นไปได้สูงที่สมาชิกนั้นจะรับผิดชอบต่อสังคมส่งเงินคืนตามกำหนด พัฒนาการอำเภอได้แต่คิดสนับสนุนว่า..ใช่แล้ว...
อจ.สมศักดิ์ฯออกความคิดเห็นว่า...ผมมีภรรยาคนเดียวและไม่มีใครอื่นจะเข้าหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงหรือไม่...โอ นวช.ท่านอื่นแสดงความคิดเห็นว่า...การมีครอบครัวผัวเดียวเมียเดียวเป็นเรื่องปกติเป็นศีลธรรมอันดีงามตั้งแต่โบราณกาลของไทยมาแล้วไม่ควรเอาไปเปรียบเทียบกับหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเลย ผมจึงคิดว่า เอ พื้นฐานความคิดของสังคมไทยจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปแล้วหรือไม่ ท่านที่เข้าใจกรุณาบอกด้วยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
ผมติดบุหรี่มาประมาณ 30กว่าปี และปี พ.ศ. 2543 ผมก็ได้เข้าอบรมที่วิทยาลัยการพัฒนาชุมชน ๆ ก็ได้เชิญอาจารย์พิพิธฯได้พูดคุณถึงการเลิกบุหรี่ของท่านว่า...ผมสูบบุหรี่วันละ 5 ซอง เลิกไม่ได้ซักที วิธีสุดท้ายที่ผมทำคือ ผมจะไม่เลิก...แต่จะขอสูบวันพรุ่งนี้..แล้วนำบุหรี่มาเหน็บที่บนหูตลอด...ปรากฏว่าวัน..วันไม่ได้สูบเลยจึงเป็นอันเลิกในที่สุด ผมจึงทดลองปฏิบัติและได้ผล มีเพื่อนคนหนึ่งติดบุหรี่ให้ผมแล้วว่า..เอาคุณสูบบุหรี่เสีย..ผมตอบว่าครับแล้วนำบุหรี่วางบนที่เขี่ยจนหมดและคิดในใจว่า...ผมจะไม่เลิกบุหรี่...แต่จะสูบวันพรุ่งนี้
นานมาแล้วกำนันหมอก ใจคำ เล่าให้พัฒนากรใหม่ฟังว่า...ชาวบ้านได้ร่วมกันลงทุนเงิน 6 แสนกว่าบาทสร้างสะพานบ้านดงข้ามแม่น้ำวัง ชาวบ้านดีอกดีใจกันและจะจัดให้มีพิธีเปิดสะพาน...แต่...แต่...ปรากฏว่ามีคนกลุ่มหนึ่งคัดค้านการเปิดสะพาน...โอ้ใครเล่าช่างไม่ส่งเสริมความสะดวกแก่ประชาชนเลย...กำนันหมอกเล่าต่อว่า...มันมี 2 ครอบครัวที่คัดค้าน ก็คือ ครอบครัว...แจวเรือจ้าง กำนันหมอกจึงสรุปว่า...การพัฒนาทุกอย่างต้องมีอุปสรรคและแก้ไขได้เสมอ
มีคุณป้าคนหนึ่งพูดคุยและระบายเรื่องบางอย่างกับพัฒนากรว่า...ป้าไปตลาดทุกวัน ระหว่างทางได้พบกับขอทานและป้าให้ทานวันละ 1 บาททุกวัน...วันหนึ่งป้าลืมเหรียญบาทพกมาด้วย ก็ไม่ได้ให้เงินขอทานนั้น ด้วยความสงสารป้าจึงเหลียวหลังดู...ปรากฏว่า...ว่า...ขอทานเขาด่าป้าไม่มีชิ้นดี..เป็นคำหยาบ..ป้าทนไม่ได้ป้าจึงคิดว่า ทำทานแล้ว...ทำไมไม่ได้บุญ พัฒนากรยังคิดไม่ออกจึงขอเปิดกว้างว่า...ท่านใดรู้กรุณาแจ้งสังคมที
พัฒนากรได้นั่งคุยกับครัวเรือนเป้าหมายแก้ไขปัญหาความยากจน หัวหน้าครัวเรือนได้เอ่ยว่า...สภาพภายนอกของครอบครัวผมเป็นอย่างนี้...บ้านก็เก่าสัปปะรังเคดูผิวเผินครอบครัวผมยากจนมาก...แต่..แต่ ครอบครัวของผมพอใจเป็นอย่างนี้...เพราะอะไรหรือ...เพราะเราอยู่ร่วมในสังคม...เราจึงตกลงกันว่า...เราจะอยู่ร่วมกับญาติพี่น้องในสภาพความเป็นอยู่เหมือนๆคล้ายๆกัน ทำให้ไม่เกิดช่องว่างระหว่างเรากับเขา ปรากฏการณ์จะทำให้ครอบครัวเราร่มเย็นเป็นสุขเกิดความสมดุลกลมกลืนกัน พัฒนากรจึงคิดว่า เอ้า...ความคิดอย่างนี้ก็มีด้วยหรือ
งานพัฒนาชุมชนบางครั้งก็เป็นเรื่องยากที่จะต้องดำเนินการ ผู้บริหารบางท่านก็เน้นเรื่อง Insite Out แปลว่าต้องนำความรู้ที่ฝังอยู่ในตัวคนเอาออกมาทำประโยชน์ หรือเรียกว่า Empowerment เป็นการกระทำที่เกิดจากพลังที่เกิดจากภายในของคนจากประสบการณ์ สำหรับความรู้ที่ได้เก็บรักษาไว้ในตำราหรือคลังก็สามารถนำมาใช้ได้เลย แต่ปราชญ์บางท่านได้กล่าวว่า...ความรู้พันชนิด ไม่เท่าความคิดปัญญา 1 เรื่อง แท้จริงอย่างไรต้องถามท่านๆแล้ว
พระธุดงค์ได้ปฏิบัติธรรมะในถ้ำแห่งหนึ่ง...คืนนั้นได้นั่งกัมมัฏฐานและญาณได้พบกับพญายักษ์ๆกล่าว...ท่านมารบกวนเราทำไหม...เราจะฆ่าท่านเพียงเราเอาไม้กระบองวางบนท่านๆก็จะจมลงในธรณี พระกล่าวว่าอาตมาตั้งใจมาปฏิบัติธรรมะของพระตถาคตไม่ได้มารบกวนท่าน ก่อนที่ท่านจะฆ่าอาตมาๆจะขอให้ธรรมะของพระพุทธเจ้าข้อหนึ่งว่า การฆ่าเป็นบาปและบาปจะเป็นกรรมติดตัวไป อาตมาไม่กลัวตายอย่างไรวันหนึ่งอาตมาก็ต้องมรณะภาพอยู่ดี...หากท่านจะฆ่าอาตมาก็ทำได้เลย พญายักษ์ได้ยินดังนั้นจึงก้มลงกราบพระและกล่าวว่าข้าน้อยขอถวายตัวเป็นศิษย์ท่าน ต่อมาพญายักษ์ก็เป็นศิษย์ที่ดีและปฏิบัติธรรมะอย่างตั้งใจ
วันนี้ ขอเชียร์และประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์ที่ได้ทำขึ้น โดยผ่านการคัดสรรให้เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพของคนแม่วาง และขอชมเจ้าหน้าที่พัฒนาชุมชนอำเภอแม่วางทุกคนที่ได้ร่วมกันส่งเสริม ประสานงานและสนับสนุนตั้งศูนย์แสดงและจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของคนแม่วาง
ณ โรงอาหาร ศพช.เขต 5 หลังอาหารเย็นมีผู้เฒ่า 2 รายกำลังถกเถียงกันอยู่ลุงสมจิตต์เอ่ยขึ้นว่า...ความรักคือความเห็นแก่ตัวเพราะรักใครเราต้องได้มาร่วมชีวิตกันและความต้องการของเราอยากให้คนรักได้ดี ลุงธานีเอ่ยว่า โอ ไม่..ไม่ แท้จริงความรักคือการเสียสละ ถ้าเรารักใคร..ใครคนนั้นมีความสุขเราก็พอใจและเราต้องเสียสละให้เขามีความสุขตามทางของเขา ผมได้ยินดังนั้นจึงเวียนหัวมากและอยากจะถามใครสักคนว่า..ความรักมันคืออะไรกันแน่
