นิทาน พช. 2 ตอน ภูมิปัญญาชาวบ้าน

ปี พ.ศ. 2521 ผมได้บรรจุเป็นพัฒนากรใหม่ ที่อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก การเดินทางไปรายงานตัวต้องเดินทางเท้าข้ามเขตประเทศพม่า ปรากฏว่า
ผมเดินทางไปพร้อมกับชาวบ้าน ในระหว่างการเดินทางก็มีเพื่อนที่ไม่ได้ชักชวนขอร่วมเดินทางไปด้วย วันนั้นผมเหนื่อยมากจึงนั่งพักผ่อนกลางป่าใหญ่
ครู่ใหญ่ผมรู้สึกว่าแข้งและเท้าทั้งสองของผมหนักมากและเกิดอาการคันขึ้นมาจึงได้พับกางเกงขึ้นดูแล้วผมก็ตกใจ? ร้องว่าเอ๊ะอะไรมันติดที่ขาผม ชาวบ้าน
ก็หัวเราะแล้วบอกว่า นั้นมันเป็นทากดิน ผมก็พยายามดึง แต่มันก็ไม่ยอมออก ผมจึงหันไปถามชาวบ้านว่าจะทำอย่างไรดี ชาวบ้านตอบว่าให้ใช้น้ำ
ยาสูบ(ยาขื่น) เทลงไป แล้วชาวบ้านก็นำขวดที่บรรจุน้ำยาสูบเทลงบนแข้งผมทันที ทำให้ทากดินแพ้และหลุดล่วงไปทันใด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า - วิถีชีวิตชาวบ้านมีภูมิปัญญาแทรกในการดำรงชีวิตเสมอ