นิทาน เรื่องความคาดหวัง

มีเยาวชนชายคนหนึ่งมาปรึกษาพัฒนากรทั้งน้ำตาว่า ครอบครัวผมส่งผมเรียนหนังสือ พ่อผมอยากให้ผมเป็นทหาร แม่ผมอยากให้ผมเป็นหมอ พี่สาวผมอยากให้ผมเป็นครู ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดีครับ พัฒนากรจึงเอ่ยถามว่าแล้วน้องอยากจะเป็นอะไรล่ะ เยาวชนตอบว่า ผมอยากเป็นพัฒนากรเหมือนพี่ เอาล่ะซิครอบครัวนี้เห็นท่าจะทะเลาะกันแน่พัฒนากรคิด เอาอย่างนี้ตอนเย็นครอบครัวน้องกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันไหม พร้อมครับเยาวชนตอบ ถ้าอย่างนั้นน้องก็เอาเรื่องนี้หารือกันด้วยความรักและเอื้ออาทรกัน ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เยาวชนนั้นก็วิ่งมาหาพัฒนากรและมีใบหน้ายิ้มแย้มได้กล่าวว่าครอบครัวผมตกลงกันได้แล้วผมมีความสุขเหลือเกิน พัฒนากรถามมันเป็นอย่างไรล่ะ เรื่องนี้ครอบครัวผมเห็นว่าเป็นเรื่องอนาคตของผม จึงให้ผมตัดสินใจเอง แล้วน้องตัดสินในอย่างไรพัฒนากรถามอีก เยาวชนตอบว่าผมตั้งใจจะเป็นพัฒนากร